Άρθρα – Ζωή Γιαννακάκη | Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

03Ιαν

Τα μούρα, η φυσική ασπίδα μας στις ουρολοιμώξεις.

Η υπερβολική κατανάλωση γλυκών, μπορεί να απορρυθμίσει το σάκχαρο στο αίμα. Όταν μάλιστα αυτό συνδυάζεται, με τη μείωση της άμυνας του οργανισμού μας ,εξαιτίας ιογενών λοιμώξεων, όπως covid-19 και Η1Ν1, τότε είναι πιθανό, να εισβάλει κάποιος μικροοργανισμός στο ουροποιητικό μας σύστημα και να προκαλέσει μόλυνση, δηλαδή ουρολοίμωξη. Οι ουρολοιμώξεις είναι πιο συχνές σε γυναίκες παρά σε άνδρες και όλες οι μελέτες συγκλίνουν, ότι η κατανάλωση μούρων καθημερινά μπορεί να τις αποτρέψει ή να τις περιορίσει σε σημαντικό βαθμό.

Παρακάτω σου δείχνω διάφορους τρόπους ώστε να εντάξεις τα μούρα στη διατροφή σου.

Στο porridge σου, που μπορείς να φτιάξεις ζεσταίνοντας 1 φλιτζάνι νερό ή γάλα και 2-3 κουταλιές βρώμη.

Πάνω στο ψωμί με βούτυρο ή φυστικοβούτυρο, αλλά και κάνοντας τα πουρέ στο μπλέντερ μαζί με σπόρους chia και λίγη μαρμελάδα ή χωρίς.

Στο κυρίως γεύμα σου, εντάσσοντας τα, στην πράσινη σαλάτα.

23Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Η σοκολάτα!

Θεοβρόμα κοκόα ονόμασαν οι Μάγια το κακαόδενδρο και το μετέφεραν το 600 μ.Χ. στο Μεξικό. Kατείχε από τότε περίοπτη θέση, γι’ αυτό το λόγο και χρησιμοποιήθηκε στις εμπορικές συναλλαγές τους. Στη συνέχεια οι Ισπανοί το μετέφεραν στην Ευρώπη κι έτσι άρχισε να εξαπλώνεται η φήμη του.

Το διάστημα μεταξύ 16^ου-20^ου αιώνα χρησιμοποιήθηκε από την ιατρική επιστήμη για τη θεραπεία εντερικών παθήσεων, της αναιμίας και της κόπωσης. Σήμερα καταναλώνεται ευρέως από μικρούς και μεγάλους, αποτελώντας το αγαπημένο τρόφιμο των γυναικών και το δεύτερο πιο δημοφιλές για τους άνδρες.

Σήμερα, αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε πριν καταναλώσουμε σοκολάτα, είναι ότι δεν έχουν όλα τα είδη σοκολάτας τις ίδιες ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό μας. Όσο περισσότερο κακάο έχει μια σοκολάτα, τόσο πιο ωφέλιμη είναι. Δηλαδή…

Γιατί να τρώω μαύρη σοκολάτα περιεκτικότητας 45-85% σε κακάο; Διότι:

1) δεν ανεβάζει την τιμή της χοληστερόλης, όπως αποδεικνύεται από έρευνες.

2) προσφέρει μεγαλύτερη απόλαυση σε μικρότερη ποσότητα, χωρίς να εθίζει τον εγκέφαλο.

3) περιέχει αντιοξειδωτικά σε αναλογία 100γρ. : 600mgr πολυφαινολικών ενώσεων.

Ως συγκριτικά παραδείγματα, παίρνουμε δύο άλλες αγαπημένες συνήθειες (ροφήματα) το τσάι και το κρασί:

– Τα 250ml τσαγιού αποδίδουν 400mgr πολυφαινολών.

– Τα 170ml κρασιού αποδίδουν 140mgr πολυφαινολών.

4) περιέχει φαινυλαιθιλαμίνη. Έχει ψυχοδιεγερτικές ιδιότητες, δηλαδή αυξάνει αισθήματα όπως αυτά της έλξης, του φόβου, του ενθουσιασμού και της παρόρμησης.

5) μετά την κατανάλωσή της παράγονται ενδορφίνες (αλλιώς γνωστές ως ορμόνες της ευτυχίας). Πρόκειται για φυσικές οπιοειδείς ουσίες που εκκρίνονται από την υπόφυση και τον υποθάλαμο του εγκεφάλου, απελευθερώνονται μέσω του νωτιαίου μυελού και διοχετεύονται στην κυκλοφορία του αίματος και έχουν αναλγητικές ιδιότητες, καθώς επίσης βελτιώνουν τη διάθεση.

23Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Οι χρυσές ιδιότητες του λυκοπενίου

Είναι το σημαντικότερο από την οικογένεια των καροτενοειδών και το πιο αποτελεσματικό στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών που ευθύνονται για τη γήρανση και την οξείδωση των κυττάρων. Εναποτίθεται σε αρκετά οργανικά συστήματα του ανθρώπινου σώματος, όπως στο συκώτι, στους πνεύμονες, στα γεννητικά όργανα, στο παχύ έντερο και, φυσικά στο δέρμα και παρουσιάζει πολλές και σημαντικές δράσεις.

Το συναντάμε σε πλειάδα κόκκινων φρούτων, όπως στην τομάτα, το καρπούζι, την παπάγια και τα κόκκινα καρότα, όχι όμως και στις φράουλες και τα κεράσια. Μικρές ποσότητες λυκοπένιου περιέχουν ακόμα το καρπούζι, το πεπόνι και το γκρέιπφρουτ.

Ιδιαίτερα τα προϊόντα που προκύπτουν από την επεξεργασία της τομάτας είναι πλουσιότατα σε λυκοπένιο, καθώς η διαδικασία παραγωγής τους απελευθερώνει τα θρεπτικά στοιχεία της τομάτας και τα καθιστά ευκολότερα απορροφήσιμα από τον οργανισμό μας. Έτσι, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι πλέον πλούσιες πηγές λυκοπενίου είναι η μαγειρεμένη ή τριμμένη τομάτα, ο τοματοχυμός και ο τοματοπολτός.

Μυστικό για την απορρόφησή του είναι το μαγείρεμα, ώστε να διασπαστεί από τα κύτταρα της τομάτας και η κατανάλωση μαζί με ελαιόλαδο, καθώς χρειάζεται απαραίτητα λίπος για να αφομοιωθεί από τον οργανισμό.

Η αποτελεσματικότητα του λυκοπενίου ως συμμάχου υγείας δρα προστατευτικά ενάντια σε αρκετές μορφές καρκίνου (λχ. ανώτερου και κατώτερου πεπτικού συστήματος, μαστού, ωοθηκών, τραχήλου της μήτρας, προστάτη) σε ποσοστό που φτάνει ακόμα και το 40%, με την τακτική κατανάλωση τομάτας (κυρίως βιολογικής) να σημειώνεται ψηλά στη λίστα των τροφίμων που το περιέχουν.

Επιπλέον, το λυκοπένιο φαίνεται να «προστατεύει» την «κακή» χοληστερόλη (LDL) από την οξείδωση, πράγμα που σημαίνει ότι προστατεύει τις αρτηρίες από την αθηρωματική πλάκα και αποτρέπει το σχηματισμό θρόμβων στο αίμα. Ταυτόχρονα, αυτό μεταφράζεται σε μειωμένες πιθανότητες καρδιακής προσβολής (εμφράγματος) και σε σχεδόν 55% μικρότερο κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (ΑΕΕ), σύμφωνα με φινλανδική μελέτη. Η εν λόγω ιδιότητα δε, ενισχύεται σημαντικά από την ύπαρξη της λουτεΐνης, ενός άλλου καροτενοειδούς που απαντάται στο σπανάκι και το καλαμπόκι.

Όμως η θετική επίδρασή του δεν περιορίζεται εδώ. Το ανοσοποιητικό σύστημα ενισχύεται αξιόλογα, αφού όπως αποδεικνύεται από κλινικές μελέτες τα λευκά αιμοσφαίρια όσων τρώνε τομάτες είναι κατά πολύ ανθεκτικότερα απέναντι στις οξειδωτικές βλάβες σε ποσοστό 33% έως και 42%!

Επιπρόσθετα, αξίζει να σημειωθεί ότι βοηθά στην πρόληψη του εκφυλισμού της ωχράς κηλίδας και την εκδήλωση καταρράκτη στους ηλικιωμένους, που αποτελεί την κυριότερη – ίσως – αιτία τύφλωσης στην «τρίτη ηλικία».

Τέλος, προλαμβάνει την εμφάνιση του φαινομένου της προεκλαμψίας στην περίοδο της εγκυμοσύνης και την οστεοπόρωση, επιδρά στην ανδρική στειρότητα και αποτρέπει την εμφάνιση του διαβήτη τύπου ΙΙ.

23Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Μπρόκολο! Το βαρύ πυροβολικό του φυτικού βασιλείου.

“Αποτελεί το βαρύ πυροβολικό του φυτικού βασιλείου στη μάχη κατά του καρκίνου και των λοιπών νοσημάτων φθοράς”

Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, καλλιεργήθηκε αρχικά από τους Ρωμαίους και εισήχθη στην Αγγλία στις αρχές του 16ου αιώνα. Το μπρόκολο έφτασε αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ αυξήθηκε σημαντικά η παραγωγή του στις αρχές του 1800. Η πρώτη αποστολή από τη δύση στην ανατολή ήταν το 1923, ενώ έγινε ένα σημαντικό λαχανικό στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’30.

Ποσοστά περιεκτικότητας σε θρεπτικά στοιχεία

Παρόλο που τα μπρόκολο περιέχει 91% νερό συνεισφέρει στο διαιτολόγιο σημαντικές ποσότητες θρεπτικών ουσιών. Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη C, φολικό οξύ, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Α, Β-καροτίνη, σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο, ασβέστιο και σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες ενώ αποτελεί κύρια πηγή κυτταρινών.

Μπρόκολο (βρασμένο), 100 g Διατροφικά στοιχεία ανά 100 g
Θερμίδες 30 kcal 140 kJ
ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ	5 g
– Σάκχαρα 1.7 g
– Φυτικές ίνες 6.64 g
Λίπος	0.37 g
Πρωτείνη	2.82 g
Θειαμίνη (Βιτ. B1) 0.071 mg	5%
Ριβοφλαβίνη (Βιτ. B2) 0.117 mg	8%
Νιασίνη (Βιτ. B3) 0.639 mg	4%
Παντοθενικό οξύ (B5) 0.573 mg	11%
Βιταμίνη B6 0.175 mg	13%
Φολικό οξύ (Βιτ. B9) 63 μg	16%
Βιταμίνη C 89.2 mg	149%
Ασβέστιο 47 mg	5%
Σίδηρος 0.73 mg	6%
Μαγνήσιο 21 mg	6%
Φώσφορος 66 mg	9%
Κάλιο 316 mg	7%
Ψευδάργυρος 0.41 mg	4%
Τα ποσοστά είναι σύμφωνα με τις US συνιστώμενες ημερήσιες συστάσεις για ενήλικες. ΠΗΓΗ: USDA Nutrient database

Οφέλη για την υγεία

Το μπρόκολο περιέχει υψηλά επίπεδα της ουσίας γλυκοζιδάσης η οποία όταν διασπάται στον οργανισμό παράγει μια άλλη ουσία (ισοθιοκινάτες) που αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους αντικαρκινικούς παράγοντες στη διατροφή (Nutr Cancer 2006). Επίσης, έχει αποδειχθεί σημαντικός σύμμαχος του οργανισμού απέναντι στα καρδιαγγειακά νοσήματα και άλλες ασθένειες.

Πιο αναλυτικά, το μπρόκολο φαίνεται πως αποτελεί πολλαπλό όπλο κατά του καρκίνου. Ως σκουροπράσινο λαχανικό σε πολλές εργαστηριακές μελέτες αποδεικνύεται ιδανικό λόγω της αντικαρκινικής του δράσης, (J Med Food, 2003). Είναι πρώτο στη λίστα των λαχανικών που καταναλώνουν τα άτομα με χαμηλά ποσοστά καρκίνου και συγκεκριμένα καρκίνου του μαστού, του προστάτη, της ουροδόχου κύστης, του πνεύμονα, του οισοφάγου, του στομάχου, του λάρυγγα, του στόματος και του φάρυγγα. Ως μέλος της οικογένειας των σταυρανθών, προλαμβάνει τον καρκίνο του παχέος εντέρου (Health News, 2006. Pharmacogenetics, 2002).

Η ουσία DIM (διινδολυμεθάνιο), η οποία είναι συστατικό του μπρόκολου, έχει πολλαπλά κατασταλτική δράση στον καρκίνο του μαστού. Ενώ τα κύτταρα αναπτύσσονται, η DIM μπορεί να επιδράσει στον οργανισμό αποτρέποντας τα κακοήθη κύτταρα, τα οποία προέρχονται από διαίρεση και πολλαπλασιασμό, και παρεμποδίζοντας την εξάπλωση του καρκίνου, (University of California, 2000). Παρόμοια δράση έχει και η ουσία (ινδόλη-3-καρβινόλη), η οποία αλληλεπιδρά με την βιταμίνη C και αναστέλλει ορισμένα ένζυμα που προκαλούν μετάλλαξη και προστατεύει από τον καρκίνο του μαστού, (Toxicol Appl Pharmacol 2005).

Πειράματα που έγιναν σε ποντίκια έδειξαν ότι η συνδυαστική κατανάλωση ντομάτας και μπρόκολου είναι καλύτερη από την κατανάλωση των δύο λαχανικών ξεχωριστά, αναφορικά με την επιβράδυνση της ανάπτυξη όγκων στον προστάτη. Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνδρες που καταναλώνουν πολύ μπρόκολο και ντομάτα 3 έως 5 φορές την εβδομάδα μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη κατά 30%. (Cancer Research, University of Illinois, 2006)

Άλλη μια σημαντικά δράση του μπρόκολου οφείλεται στο ότι περιέχει ουσίες που πιθανόν να μπορούν να προλαμβάνουν ή να καθυστερούν (εώς 44%) την εξάπλωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Υπάρχουν τουλάχιστον δώδεκα φυτοχημικές ουσίες στο μπρόκολο που παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες αντικαρκινικές δράσεις. Δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί κατά πόσο οι ουσίες αυτές δρουν συνεργιστικά ή εάν η κάθε μια από αυτές έχει τη δική της ξεχωριστή δράση. (University of Ochio, 1999).

Το μπρόκολο, όπως και τα άλλα σταυρανθή λαχανικά, είναι πλούσιο σε ινδόλες, γλυκοζίτες, και διθιολθιόνες – όλα αντίδοτα κατά του καρκίνου. Το μπρόκολο, όπως το σπανάκι και το λάχανο, διαθέτει πολλά καροτενοειδή, (Exp Biol Med, Maywood, 2006) τα οποία ενισχύουν τη δράση του κατά του καρκίνου, κυρίως του πνεύμονα. Ίσως χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε χλωροφύλλη, το μπρόκολο είναι εξαιρετικά ισχυρό στην πρόληψη των κυτταρικών μεταλλάξεων που συντελούνται πριν από τον καρκίνο. Επομένως, ορισμένα συστατικά των πράσινων λαχανικών λειτουργούν ως αντίδοτο στη διαδικασία του καρκίνου που συνεχίζεται για χρόνια μετά την έκθεση σε καρκινογόνα, όπως είναι ο καπνός του τσιγάρου.

Εκτός από την αντικαρκινική του δράση βρέθηκε ότι έχει αντιμικροβιακή δράση. Μάλιστα φάνηκε ότι η ουσία σουλφοραφάνη του μπρόκολου μπορεί να σκοτώνει το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού το οποίο είναι η αιτία του έλκους στο στομάχι (Proceedings of the National Academy of Sciences, 2002. Methods Find Exp Clin Pharmacol, 2005).

Άλλες σημαντικές ευεργετικές δράσεις του μπρόκολου είναι: λόγω της σουλφοραμάνης η οποία περιέχεται στο μπρόκολο, πιθανόν να προστατεύει τα κύτταρα του ματιού από την υπεριώδη ακτινοβολία. Με όσο περισσότερη σουλφοραμάνη ‘οπλιστούν’ τα κύτταρα του αμφιβληστροειδή πριν από την έκθεση στον ήλιο, τόσο μεγαλύτερη η άμυνα απέναντι στις βλαβερές του επιδράσεις. (University John Hopkins, 2006). Επίσης, λόγω της Βιταμίνης C και του Καλίου που περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες, προσδίδουν επιπλέον οφέλη για την προστασία από τη σιωπηρή νόσο της οστεοπόρωσης ενώ παρέχει προστασία κατά της στεφανιαίας νόσου και είναι ευεργετικό για την ισορροπία των υγρών του σώματος και της αρτηριακής πίεσης. Τέλος, το μπρόκολο αποτελεί καλή πηγή διαλυτών φυτικών ινών, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση της LDL-χοληστερόλης για αυτό συστήνεται η συχνή του κατανάλωση ενώ λόγω του ογκώδους των διαφόρων λαχανικών και της χαμηλής ενέργειας την οποία παρέχουν καταναλίσκονται από όσους επιδιώκουν να αδυνατίσουν.

Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι η φύση δια μέσου των τροφίμων της, δεν μας προσφέρει μόνο τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την επιβίωση μας. Μας δίνει απλόχερα πολύτιμες δραστικές ουσίες που μας θωρακίζουν και μας προστατεύουν από νοσήματα φθοράς αυξάνοντας έτσι το προσδόκιμο επιβίωσης. Τροποποιώντας μια πασίγνωστη παροιμία καταλήγουμε: πέντε φρούτα ή λαχανικά την ημέρα, τον καρκίνο κάνουν πέρα.

Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης

Το μπρόκολο είναι πολύ διαδεδομένο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου συγκαταλέγεται μεταξύ των δέκα πρώτων σε κατανάλωση λαχανικών. Ακολουθούν η Ιταλία και η Ισπανία σε παραγωγή και κατανάλωση. Στην χώρα μας μόνο τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε σημαντικά η καλλιέργειά του. Συνιστάται η κατανάλωση δύο με τριών μερίδων μπρόκολο την εβδομάδα, για μεγαλύτερη προστασία.

Προτεινόμενος τρόπος αγοράς και συντήρησης

Η σύσταση του μπρόκολου φαίνεται στον πίνακα 1 και η θρεπτικότητά του επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες κατά την ανάπτυξή του και μετά τη συγκόμιδή. Για παράδειγμα η περιεκτικότητα σε βιταμίνη C αλλάζει ανάλογα με την ποικιλία, ωριμότητα, έκθεση στον ήλιο, θερμοκρασία διατήρησης καθώς και μέθοδο χειρισμού και μεταφοράς. Πάντοτε μάλιστα τα φρεσκοκομένο μπρόκολο είναι πλουσιότερο σε βιταμίνες από ότι αυτά με μαραμένο κεφάλι και χοντρά κεφάλια. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται και στο ζωντανο πράσινο χρώμα του. Στην αγορά προσφέρονται οι ανθοκεφαλές πριν ακόμη ανοίξουν τα ανθάκια τους (με τα μπουμπούκια κλειστά). Τα χρώματα στις ανθοκεφαλές ποικίλουν από πράσινη, μόβ η σκούρο πορτοκαλί ανάλογα με το είδος. Καλό θα είναι να το καταναλώνεται όσο γίνεται πιο σύντομα από την αγορά του, ενώ αν θελήσετε να το συντηρήσετε, τυλίξτε το σε χαρτί κουζίνας και έπειτα σε σακούλα με τρύπες ώστε να αερίζεται.

Προτεινόμενος τρόπος μαγειρέματος

Αρχικά, ξεπλύνετέ το καλά με νερό και ξεχωρίστε τα κεφάλια μεταξύ τους πριν το μαγειρέψετε. Μπορείτε να το σερβίρετε ωμό, βραστό, στον ατμό, στο ξύδι (τουρσί), σοταρισμένο ή ψημένο στο φούρνο. Ωμό ταιριάζει σε ποικιλία λαχανικών με διάφορα ντίπ ή σε σαλάτα, ενώ διατηρεί όλα του συστατικά. Για τη σαλάτα μπορείτε πρώτα να το βυθίσετε σε καυτό νερό για 10 δευτερόλεπτα και αμέσως μετά σε παγωμένο. Το στραγγίζετε καλά και είναι έτοιμο. Γενικά, το βρασμένο μπρόκολο χάνει μέχρι και το 66% των συστατικών του ενώ σε χύτρα πίεσης μόνον το 47%. Μόνον σε ατμό το μπρόκολο χάνει τις λιγότερες από τις ωφέλιμες ουσίες του. Ιδιαίτερη προσοχή επομένως στο μαγείρεμά του, αφού η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει πολλά από τα πολύτιμα συστατικά του. Τελειώνοντας, το μαγείρεμά του σε φούρνους μικροκυμάτων πρέπει να αποφεύγεται αφού καταστρέφει από 74-87%, από τα χρήσιμα συστατικά του.

Μια καλή πρόταση μαγειρέματος είναι η ακόλουθη: μπορείτε να σοτάρετε σκόρδο με φρέσκα μυρωδικά της επιλογή σας με λίγο ελαιόλαδο για ένα λεπτό, προσθέστε το μπρόκολο και σοτάρετε έως ότου το μπρόκολο μαλακώσει και γίνει τραγανό, περίπου 10 λεπτά. Προσθέστε το σε μαγειρεμένο ζυμαρικό και προσθέστε τριμμένο τυρί. Η γεύση του είναι κάτι ενδιάμεσο μεταξύ λάχανου και κουνουπιδιού, ενώ ταιριάζει γευστικά με το βασιλικό, το κύμινο, το κάρυ, τον άνηθο, και τον χυμό φρέσκου λεμονιού.

19Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Ρύζι: Μάθετε τα πάντα για ένα από τα βασικότερα είδη διατροφής παγκοσμίως

Το ρύζι ανήκει στην οικογένεια των αγρωστωδών φυτών και έχει καταγωγή από την τροπική και υποτροπική νότια Aσία και Αφρική. Είναι από τα βασικότερα είδη διατροφής της ανθρωπότητας και αποτελεί το 1/5 των καταναλισκόμενων θερμίδων παγκοσμίως. Η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα παραγωγής ρυζιού σε ποσότητα στην Ευρώπη. Ετησίως παράγονται 250.000 τόνοι ρυζιού και καταναλώνεται το 1/3, ενώ τα άλλα 2/3 εξάγονται.

Είναι σπόρος κοκκώδης με μήκος 5-12 χιλιοστά που αναπτύσσεται μέσα στο νερό. Κυκλοφορεί σε διάφορες μορφές ανάλογα με τον τόπο και τον τρόπο παραγωγής.

Ας γνωρίσουμε κάποια βασικά είδη ρυζιού:

Γλασέ: Είναι λευκό και μεσόσπερμο. Από τα παλαιότερα είδη ρυζιού. Αποτελεί το είδος ρυζιού που καλλιεργείται κατά κυριότητα στην Ελλάδα σήμερα. Είναι κατάλληλο για σούπες και ρυζόγαλο.
Καρολίνα: Είναι λευκό και μεσόσπερμο. Κατάλληλο για όλες τις μαγειρικές.
Νυχάκι: Είναι λευκό και μακρύσπερμο.
Parboiled: Είναι μια υποκατηγορία του ρυζιού Καρολίνα. Είναι ένα ρύζι που έχει υποστεί υδροθερμική επεξεργασία και το πλεονέκτημα ότι παραμένει σπυρωτό κατά το μαγείρεμα. Είναι το ρύζι με τη μεγαλύτερη κατανάλωση σήμερα. Έχει περισσότερα ιχνοστοιχεία. Το χρώμα του φλοιού έχει περάσει στο σπόρο κατά την επεξεργασία γι’ αυτό είναι κίτρινο.
Καστανό: Είναι μερικώς αναποφλοίωτο. Ακατέργαστο ρύζι. Δεν αφαιρείται ο φλοιός κατά την επεξεργασία του.
Basmati & Jasmine: Λευκά, μακρύσπερμα ρύζια. To basmati καλλιεργείται στις παραποτάμιες περιοχές του Πακιστάν και της Ινδίας, ενώ το jasmine στα υψίπεδα της Ταϋλάνδης. Είναι αρωματικά ρύζια που έχουν σχέση με τα χαρακτηριστικά των υπεδαφών που καλλιεργούνται. Κατάλληλα για κάθε χρήση.
Arborio: Ιταλικό ρύζι και μεσόσπερμο. Με πλατύ κόκκο, που καλλιεργείται στις παραποτάμιες περιοχές του Πάδου.

Ζιζάνια: Άγριο ρύζι που έχει επικρατήσει ως το ρύζι των Ινδιάνων. Καλλιεργείται με τα χέρια στις λίμνες του Βορείου Καναδά μόνο με φως και ήλιο. Δεν έχει υποστεί επεξεργασία. Δεν αποφλοιώνεται

Στάδια επεξεργασίας ρυζιού

Αποφλοίωση. Σε αυτό το στάδιο παραλαμβάνουμε καστανό ρύζι
Λεύκανση -> πίτυρο (ζωοτροφές)
Διαχωρισμός σπασμένων -> αφαιρούνται σπασμένοι κόκκοι
Χρωματοδιαλογή
Τελικό προϊόν

Το λευκό ρύζι βράζει στο μισό χρόνο απ’ ότι το καστανό και το άγριο. Αυτό είναι το βασικό πλεονέκτημα που η βιομηχανία εδώ και χρόνια προτάσσει το λευκό σαν βασική επιλογή. Το καστανό ρύζι περνά μόνο το στάδιο της αποφλοίωσης. Έχει πολύ μικρότερο κόστος από τα άλλα είδη.

Ποιό ρύζι να επιλέξω και γιατί;

Διατροφικά το επεξεργασμένο ρύζι, εκείνο δηλαδή που έχει απομακρυνθεί το πίτυρο και η φύτρα και παραμένει το ενδοσπέρμιο του κόκκου, ανεξάρτητα από την ποικιλία έχουν πάνω κάτω την ίδια θρεπτική αξία.

Είναι μια εύπεπτη, μαλακή τροφή. Καταναλώνεται εύκολα από παιδιά και υπερήλικες. Κατάλληλο για γαστρεντερικές διαταραχές, όπως η διάρροια, ενώ δεν προκαλεί τυμπανισμό.

Αποτελεί μια γρήγορη μορφή ενέργειας. Έχει υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (αυξάνει απότομα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα) συγκριτικά με το καστανό. Αυξάνεται γρήγορα δηλαδή η τιμή της γλυκόζης στο αίμα. Όχι όμως υψηλότερο από την πατάτα. Αυτό δεν αποτελεί οπωσδήποτε πρόβλημα, καθώς προσοχή πρέπει να δίνεται στο γλυκαιμικό φορτίο και όχι απαραίτητα στο γλυκαιμικό δείκτη μιας τροφής. Δηλαδή προσέχουμε την ποσότητα του υδατάνθρακα που έχουμε επιλέξει να καταναλώσουμε και το συνδυασμό που θα κάνουμε με τα υπόλοιπα είδη τροφής στο πιάτο μας.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:

Αν καταναλώσουμε 2 κουταλιές λευκό ρύζι με κρέας και σαλάτα η τιμή του σακχάρου θα ανέβει λιγότερο απ’ ότι αν καταναλώσουμε μια κούπα καστανό ρύζι χωρίς άλλο είδος τροφής ταυτόχρονα.

Από την άλλη το καστανό προτάσσεται ως μια πιο υγιεινή επιλογή. Είναι ακατέργαστο ρύζι που περιέχει όλα τα μέρη του ινώδους πίτουρου και της θρεπτικής φύτρας. Άρα περισσότερα θρεπτικά συστατικά, όπως ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, φώσφορο, και κάλιο. Είναι πλούσιο σε ίνες που βοηθούν στην δυσκοιλιότητα και την καλή λειτουργία του εντέρου. Έχει περισσότερες βιταμίνες συμπλέγματος Β, οι

οποίες συμμετέχουν στην παραγωγή ενέργειας και η έλλειψη τους προκαλεί κούραση, αφυδάτωση, ατονία κεφαλαλγία.

Έχει βιταμίνη Ε (στο φύτρο), η οποία παρουσιάζει αντιοξειδωτική δράση. Τη συναντάμε και ως τοκοφερόλη από την ελληνική λέξη τόκος (γέννα) και το ρήμα φέρω. Η απουσία της έχει συσχετιστεί με προβλήματα στην αναπαραγωγή, ενώ υπό προϋποθέσεις σύμφωνα με επιστήμονες μπορεί να προστατεύσει από καρκίνο και καρδιαγγειακά. Τη συναντάμε στα φυτικά έλαια, το αβοκάντο, τα αμύγδαλα και το φύτρο των δημητριακών.

Συμπέρασμα

Κανένα ρύζι δεν περιέχει γλουτένη. Αυτό σημαίνει ότι είναι κατάλληλη τροφή για ασθενείς που πάσχουν από κοιλιοκάκη.

Το καστανό υπερτερεί, γιατί περιέχει περισσότερες φυτικές ίνες, μεταλλικά στοιχεία, βιταμίνες συμπλέγματος B και τη λιποδιαλυτή βιταμίνη Ε, συστατικά που διασφαλίζουν καλύτερη ρύθμιση του σωματικού βάρους, των επιπέδων του σακχάρου και βελτιώνουν τη λειτουργία του εντέρου.

Φυτικό οξύ

Το φυτικό οξύ είναι μια υδατοδιαλυτή ουσία που καλύπτει εξωτερικά τους σπόρους μέχρι να βλαστήσουν προστατεύοντας τους από εξωτερικούς παράγοντες . Για τους ανθρώπους σε μεγάλες ποσότητες δεν είναι ευεργετικό. Προκαλεί μια σειρά από θέματα υγείας και γαστρεντερική δυσφορία. Ωστόσο σε μικρές ποσότητες μπορεί να προσφέρει κάποια οφέλη στην υγεία. Έχει αντιοξειδωτική δράση και ιδιότητες με προστατευτική δράση ενάντια στο σχηματισμό λίθων στα νεφρά και στον καρκίνο. Επίσης η κατανάλωση τροφίμων ολικής άλεσης μπορεί να είναι ο λόγος που ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στο παχύ έντερο φαίνεται μειωμένος, χάρη στο φυτικό οξύ που περιέχουν.

Το φυτικό οξύ δημιουργεί σύμπλοκα με μέταλλα όπως το ασβέστιο, ο σίδηρος, το μαγνήσιο, ο ψευδάργυρος κ.ά. που ο πεπτικός μας σωλήνας αδυνατεί να διασπάσει και έτσι μειώνεται η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών και δημιουργούνται ελλείψεις. Μακροπρόθεσμα μπορεί να συμβάλει στη μείωση της απορρόφησης κάποιων θρεπτικών συστατικών. Σε μια μελέτη βρέθηκε να παρεμβαίνει στην πέψη του αμύλου.

Για να μειώσουμε την περιεκτικότητα του φυτικού οξέως σε όλους τους σπόρους και τους καρπούς μπορούμε να τους μουλιάσουμε πριν τους καταναλώσουμε.

Αρσενικό

Το αρσενικό είναι ένα βαρύ μέταλλο που σχετίζεται με τη ρύπανση, υπάρχει κυρίως στην ατμόσφαιρα, όμως έχει εντοπιστεί σε μεγαλύτερα όρια από τα ασφαλή για τον άνθρωπο σε ποικιλίες ρυζιού. Τα παρασιτοκτόνα και τα λιπάσματα με βάση την κοπριά πουλερικών απελευθερώνουν στο έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα αρσενικό. Το ρύζι που χρειάζεται πολύ νερό για να αναπτυχθεί, τείνει να απορροφά περισσότερο αρσενικό. Προσοχή πρέπει να δίνεται και στο βιολογικό ρύζι, καθώς παίζει ρόλο ο υδροφόρος ορίζοντας που καλλιεργείται.

Ωστόσο αρσενικό δεν έχει εντοπιστεί στο ελληνικό ρύζι. Σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο εισαγόμενο ρύζι και στα επεξεργασμένα τρόφιμα με βάση το ρύζι και τις παιδικές τροφές.

Στο καστανό αν εντοπιστεί αρσενικό, τείνει να έχει αυξημένη περιεκτικότητα εφ’ όσον μιλάμε για ακατέργαστο προϊόν.

Για να μειωθεί η περιεκτικότητα αρσενικού, αφήνουμε το ρύζι να μουλιάσει όλη νύχτα σε νερό. Έτσι, τα επίπεδα της τοξίνης μειώνονται σημαντικά έως και 80%. (Κλασσική μέθοδος μαγειρέματος στην Ανατολή το μούλιασμα των σπόρων και των καρπών πριν την κατανάλωση.)

Το αρσενικό ευθύνεται για αναπτυξιακά προβλήματα, καρδιαγγειακά νοσήματα, εμφάνιση καρκίνου και διαβήτη.

Ανθεκτικό άμυλο

Δεν διασπάται στο λεπτό έντερο, όπως όλοι οι υδατάνθρακες, αλλά πηγαίνει στο παχύ έντερο όπου ζυμώνεται με βακτήρια.

Με την ψύξη ένα μέρος της δομής του αμύλου γίνεται ανθεκτικό (5%) και έτσι το τρόφιμο αποδίδει λιγότερες θερμίδες.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Το ρύζι έχει χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από την πατάτα και το ψωμί, υψηλότερο όμως από τα όσπρια. Με βάση τη σύνθεση του σε αμινοξέα (είδος και ποιότητα) το ρύζι είτε αποφλοιωμένο, είτε αναποφλοίωτο υπερτερεί από το πλήρες αλεύρι, τα φασόλια και τις πατάτες.

Στο ρύζι δεν υπάρχει λυσίνη, ένα απαραίτητο αμινοξύ που υπάρχει άφθονο στα όσπρια. Επίσης στα όσπρια δεν υπάρχει μεθειονίνη. Υπάρχει όμως στο ρύζι. Το πάντρεμα αυτών των δύο (οσπρίων-ρυζιού) δίνουν ένα γεύμα πλήρες σε αμινοξέα.

Για την προστασία του καταναλωτή, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εκμηδενίσει τα ανιχνεύσιμα όρια φυτοφαρμάκων στο ρύζι.

Το μούλιασμα είναι η πρώτη μαγειρική του ανθρώπου. Διευκολύνει την πέψη, καθώς στο νερό ενεργοποιείται η ενζυματική διάσπαση.

Με το νερό περιορίζονται τοξίνες, υδροδιαλυτά φυτοφάρμακα και αλλεργιογόνοι ερεθιστικοί χημικοί υδροδιαλυτοί παράγοντες.

18Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Τροφές που ανεβάζουν τη λίμπιντο

Όλοι κατά καιρούς θα έχουμε ακούσει για κάποια μαγική αφροδισιακή τροφή η οποία ανεβάζει τη σεξουαλικότητα στα ύψη, η αλήθεια ωστόσο είναι ότι οι επιστημονικές μελέτες δεν επιβεβαιώνουν συνήθως τους ισχυρισμούς αυτούς.

Καταρχήν, η καλή ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητη για την καλή σεξουαλική απόδοση, συνεπώς η υιοθέτηση ιδανικού βάρους αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα στην καλή σεξουαλική ζωή. Επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν ότι υπέρβαρα άτομα που έχασαν βάρος βελτίωσαν κατά πολύ τη σεξουαλική τους ζωή.

Η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην ομαλή λειτουργία των αναπαραγωγικών οργάνων, ενώ μπορεί να αυξήσει και τα επίπεδα της σεξουαλικότητας.

Αναφορικά λοιπόν με τα συστατικά της διατροφής για τα οποία υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα, οι βιταμίνες B διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία των νευροδιαβιβαστών που συμμετέχουν στη σεξουαλική διέγερση, ενώ η βιταμίνη C, το μαγνήσιο,o ψευδάργυρος ,το σελήνιο και το κάλιο, συντελούν στην προστασία των νευροδιαβιβαστών από βλάβες αλλά και στη λειτουργία των μηχανισμών επιδιόρθωσής τους.

Στρείδια, μύδια και όλα τα οστρακοειδή για υψηλή τεστοστερόνη…

Από τα πιο κλασσικά ερωτικά φαγητά, τα κάθε λογής οστρακοειδή με τα στρείδια να καταλαμβάνουν την πρώτη θέση, αφού είναι τα μόνα για τα οποία υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις για την αποτελεσματικότητά τους. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αμινοξέα και ψευδάργυρο που αυξάνει την παραγωγή σπέρματος και τεστοστερόνης, καθώς και ντοπαμίνης, μια ορμόνη που συνδέεται με την σεξουαλική διέγερση. Τα θαλασσινά γενικότερα, είναι πλούσια σε νιασίνη (βιταμίνη Β3), η οποία προκαλεί αγγειοδιαστολή και συμβάλλει στην καλύτερη αιμάτωση των ανδρικών γεννητικών οργάνων. Μην ξεχνάς πως μία από τις αιτίες της χαμηλής λίμπιντο είναι η απώλεια της τεστοστερόνης.

Αβοκάντο

Κάτι θα ήξεραν οι Αζτέκοι και ονόμαζαν το δέντρο του αβοκάντο «ahuacatl» (δέντρο των όρχεων). Στην Ισπανία του μεσαίωνα, οι ιερείς θεωρούσαν τη συγκεκριμένη τροφή τόσο αισχρά σεξουαλική που είχαν απαγορέψει την κατανάλωσή της. Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα του σε βιταμίνη Ε, το αβοκάντο φαίνεται να βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος και επομένως στην καλή αιμάτωση των γεννητικών οργάνων και στα δύο φύλα. Περιέχει επίσης και υψηλή ποσότητα φολικού οξέος, το οποίο βοηθά στον μεταβολισμό των πρωτεϊνών, δίνοντας έτσι περισσότερη ενέργεια. Τέλος, είναι πλούσιο σε βιταμίνη Β6, μια θρεπτική ουσία που αυξάνει την παραγωγή της ανδρικής ορμόνης και κάλιο, το οποίο βοηθά στη ρύθμιση του γυναικείου θυρεοειδούς αδένα και φαίνεται να έχει ευεργετική επίδραση στις γυναικείες ορμόνες.

Ξηροί καρποί

Οι ξηροί καρποί περιέχουν μεγάλες ποσότητες L-αργινίνης, ένα αμινοξύ που βοηθά στη σύνθεση του νιτρικού οξειδίου, το οποίο οδηγεί σε αυξημένη ροή αίματος. Και για να μην ξοδέψεις όλες σου τις οικονομίες σε ξηρούς καρπούς, περιορίσου στα κουκουνάρια , τα φουντούκια, τα καρύδια και τα αμύγδαλα, που περιέχουν τη μεγαλύτερη ποσότητα L-αργινίνης.

Μάνγκο, ροδάκινα και φράουλες

Ιδιαιτέρως διαδεδομένα αφροδισιακά φρούτα, τα οποία απέκτησαν ερωτική φήμη περισσότερο χάρη στην κινηματογραφική τους χρήση, το σχήμα, το χρώμα και την υφή τους, παρά σε αυτά καθαυτά τα συστατικά τους. Είναι και τα τρία πλούσια πάντως, σε βιταμίνη C και ψευδάργυρο, συστατικά που όπως αναφέραμε πιο πάνω αυξάνουν την ενδογενή παραγωγή τεστοστερόνης.

Σύκα

Διαθέτουν και αυτά υψηλή περιεκτικότητα σε αμινοξέα, ενώ στην ξηρή τους μορφή περιέχουν επιπλέον γλυκόζη η οποία δίνει ένα μεγάλο ποσοστό ενέργειας στον οργανισμό, που με την σειρά της ενίοτε μεταφράζεται σε αύξηση των ερωτικών επιδόσεων.

Βασιλικός πολτός

Είναι γνωστός για την θρεπτική του αξία και έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες στο καρδιαγγειακό σύστημα, τον μεταβολισμό και την καταπολέμηση του στρες.

Τζίνσενγκ

Θεωρείται από πολλούς ως το νούμερο ένα αφροδισιακό και τονωτικό του γεννητικού συστήματος. Στην κινέζικη ιατρική μάλιστα, χρησιμοποιείται κατά κόρον σε περιπτώσεις εξάντλησης ή αδυναμίας. Ιδιαίτερα το κόκκινο ginseng, που ονομάζεται επίσης και Panax Ginseng Κορέας, έχει αποδειχθεί σε κλινικές μελέτες πως βελτιώνει τη λίμπιντο. Οι προτεινόμενες δόσεις είναι 900 mg τρεις φορές ημερησίως.

Γλυκάνισος

Θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα αφροδισιακά και περιέχει ένα αιθέριο έλαιο την ανηθόλη, σε ποσοστό 80%, η οποία πιστεύεται ότι αφήνει μια ελκυστική μυρωδιά στο σώμα και έχει μια ήπια οιστρογόνο δράση, η οποία αυξάνει την σεξουαλική επιθυμία. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους το ούζο «βαράει» – πλην της αλκοόλης – είναι και το απόσταγμα γλυκάνισου που περιέχει.

Σοκολάτα

Από τα πιο διαδεδομένα αφροδισιακά των ημερών μας, η σοκολάτα εξαιτίας της καφεΐνης που περιέχει, διαθέτει ισχυρές διεγερτικές και αφυπνιστικές ικανότητες. Είναι επίσης πλούσια σε θειοβρωμίνη που μοιάζει πολύ με την καφεΐνη και έχει παρόμοιες ιδιότητες, ενώ παράλληλα εξάπτει το νευρικό σύστημα. Μια ακόμα ουσία που βρίσκεται στην σοκολάτα τέλος, η φαινυλαιθυλαμίνη η οποία φαίνεται πως μπορεί να καταπολεμήσει την κατάθλιψη και να βελτιώσει την σεξουαλική διάθεση.

Σαφράν (κρόκος)

Το «μπαχάρι του έρωτα» όπως είναι γνωστό, χρησιμοποιούταν από την ρωμαϊκή εποχή σε λουτρά, ώστε οι συμμετέχοντες να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν επιτυχώς στην πληθώρα σεξουαλικών οργίων. Υπερβολή ή όχι, ο γνωστός μας «κρόκος» φαίνεται να έχει έντονη αντικαταθλιπτική δράση και να βελτιώνει την διάθεση.

Τσίλι
Μαζί με τα υπόλοιπα καυτερά μπαχαρικά (πιπέρι, μπαχάρι κτλ.), η διάσημη πιπεριά τσίλι έχει παράδοση στην τόνωση της λίμπιντο, κυρίως επειδή προκαλεί συμπτώματα παρόμοια με αυτά της ερωτικής διέγερσης, όπως η υπεραιμία, η θερμογένεση και ο αυξημένος καρδιακός παλμός.

Κρασί

Είναι ευφραντικό και χαλαρωτικό. Η συνετή κατανάλωση κρασιού, ανεξαρτήτως χρώματος, δρα αγχολυτικά, ελαττώνει τις αναστολές και στις γυναίκες συμβάλλει στην αύξηση των οιστρογόνων.

Ελαιόλαδο

Αντιοξειδωτικό και ενισχυτικό των ορμονών, βοηθά στην παραγωγή των σεξουαλικών ορμονών.

Κανέλα

Ευφραίνει , τονώνει και προστατεύει. Το εξαιρετικό άρωμά της διεγείρει τις αισθήσεις και επηρεάζει θετικά την ερωτική διάθεση.

18Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Το πιο εκλεκτό πράσινο τσάι της αγοράς λέγεται Matcha!

Για όλους μας το πρωινό ξύπνημα συνδέεται με τον πρώτο (κατά προτίμηση δυνατό) καφέ της ημέρας που θα μας δώσει ενέργεια για το υπόλοιπο της ημέρας. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι το πιο δυνατό αντίδοτο στην υπνηλία και την κόπωση είναι το πράσινο τσάι και, συγκεκριμένα το τσάι Matcha;

Μόλις το 1100 ένας Ιάπωνας μοναχός είχε την ιδέα να παρασκευάσει και να αποθηκεύσει τσάι σε σκόνη, κάτι που τελικά αποτέλεσε μέρος της τελετής τσαγιού που είναι γνωστή ως chanoyu. Οι Βουδιστές μοναχοί ξεχώρισαν το Matcha ως το «ελιξίριο της υγείας», αφού παρατήρησαν πως τους βοηθούσε να παραμένουν εξαιρετικά συγκεντρωμένοι και διαυγείς για ώρες.

Αρχικά, το Matcha ήταν το αγαπημένο τσάι των βασιλέων της Άπω Ανατολής και των πολεμιστών Σαμουράι, καθώς η παραγωγή του απαιτούσε χρόνο και χρήμα. Σήμερα είναι πολύ δημοφιλές ρόφημα στην Ιαπωνία και χρησιμοποιείται ως βασικό συστατικό στην παρασκευή παγωτών, γλυκών και φαγητών. Στην κατ’ εξοχήν χώρα του τσαγιού, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Matcha έχει την τιμητική του, με café και bars όπου σερβίρεται ζεστό και άκρως αναζωογοννητικό ενάντια στο κρύο!

Αυτό το υψηλής ποιότητας πράσινο τσάι παράγεται από τα φύλλα tencha του θάμνου Camellia sinensis και κυκλοφορεί σε μορφή σκόνης. Η συγκομιδή γίνεται με το χέρι για να εξασφαλιστεί η ποιότητα των φύλλων ενώ για την επεξεργασία τους περνάνε από ατμό για να διατηρηθεί η γεύση και το θρεπτικό τους περιεχόμενο. Στη συνέχεια αλέθονται σε μύλους από γρανίτη και έτσι παράγεται η πράσινη σκόνη του τσαγιού Matcha.

Στα εκπληκτικά του πλεονεκτήματα ανήκουν:

Οι αντιοξειδωτικές επιδράσεις που καταπολεμούν την πρόωρη γήρανση. Συγκεκριμένα, οι ουσίες αυτές καθυστερούν τα σημάδια γήρανσης και διατηρούν το δέρμα υγιές και λαμπερό. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου του Colorado, βρέθηκε ότι το τσάι Matcha έχει 137 φορές περισσότερες πολυφαινόλες από ότι το απλό πράσινο τσάι, 60 φορές περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες από ότι το σπανάκι, 7 φορές περισσότερες από τη μαύρη σοκολάτα και 6 φορές περισσότερες από τα Goji Berries!

Η ιδιότητά του να αποτρέπει τη δημιουργία ελεύθερων ριζών (συνέπεια των οποίων είναι οι διάφορες μορφές καρκίνου), χάρη στην πλούσια περιεκτικότητά του σε κατεχίνες, με πρωταγωνίστρια την EGCg, μια κατεχίνη που καταλαμβάνει το 60% των συνολικών κατεχινών που περιέχονται στο τσάι Matcha και φημίζεται για την εξαιρετική αντικαρκινική δράση της. Οι κατεχίνες έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες καθώς καταστρέφουν τις ελεύθερες ρίζες, οι οποίες δημιουργούν βλάβες στις κυτταρικές δομές και το DNA.

Η ενίσχυση του μεταβολισμού, χάρη στις θερμογενετικές ιδιότητές τους που προωθούν την οξείδωση του λίπους στο σώμα. Πρακτικά, αυτό μεταφράζεται ως επιπλέον καύση θερμίδων κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Η υψηλή ποσότητα χλωροφύλλης βοηθά στη φυσική αποτοξίνωση του σώματος. Ειδικότερα, συμβάλλει στη διατήρηση της αλκαλικότητας του αίματος και των ιστών, καθώς επίσης και στην απομάκρυνση βλαβερών τοξινών από τα τοιχώματα του παχέος εντέρου.

Οι ίδιες ευεργετικές ουσίες φροντίζουν και για την καλή καρδιαγγειακή υγεία, καταπολεμώντας την αθηροσκλήρωση. Παράλληλα, οι πολυφαινόλες που περιέχει το Matcha προστατεύουν τον καρδιακό μυ, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την καλή λειτουργία της καρδιάς.

Ο αποδεδειγμένα πολύτιμος ρόλος του στη διατήρηση της ισορροπίας του μεταβολισμού για τα διαβητικά άτομα. Έρευνα του πανεπιστημίου Toyama της Ιαπωνίας έδειξε ότι η κατανάλωση τσαγιού Matcha από ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 2 μείωσε τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων, της ολικής χοληστερίνης και της ηπατικής περιεκτικότητας σε γλυκόζη.

Η δημοφιλία του Matcha μεταξύ των Ταοϊστών και Βουδιστών για περισσότερο από μια χιλιετία ως μέσο χαλάρωσης και διαλογισμού, οφείλεται στην περιεκτικότητά του στο αμινοξύ L-Theanine. Η L-Theanine ρυθμίζει τα κύματα Α του εγκεφάλου που καθορίζουν την πνευματική και σωματική ηρεμία και την αυξημένη συγκέντρωση. Το ίδιο αμινοξύ βοηθά στη μείωση του στρες, με την αναστολή της διέγερσης των εγκεφαλικών νευρώνων.

Εκτός από τις σημαντικές ποσότητες καλίου, σεληνίου, ψευδαργύρου, μαγνησίου, σιδήρου, βιταμίνες Α και C, καθώς και ασβεστίου που περιέχει, μαζί με την ουσία EGCg δρα αποτελεσματικά ενάντια σε διάφορες βακτηριακές και μυκητιακές λοιμώξεις. Όπως και αν σκεφτείτε να το εντάξετε στη διατροφή σας (στο πρωινό φτιάξε pancakes με τσάι Matcha, σαν ρόφημα, σαν γλυκό

κλπ.) βασική προϋπόθεση για να απολαύσετε στο έπακρο τα οφέλη του Matcha είναι η ποιότητα του τσαγιού που θα χρησιμοποιήσετε.

Στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλά φθηνά προϊόντα Matcha που μας «κλείνουν το μάτι», όμως η αλήθεια είναι πως δεν περιέχουν καθαρό τσάι αλλά προσμίξεις ζάχαρης με άλλα συστατικά που μειώνουν την τιμή και… τη διατροφική τους αξία. Ενδεικτικά, μπορείτε να βρείτε συσκευασίες των 10 φακέλων περίπου στα 15-20 ευρώ· αναζητήστε το σε καταστήματα βιολογικών προϊόντων, όπου η ποιότητα και η φρεσκάδα του τσαγιού είναι εξασφαλισμένη.

Διατροφικά, 1 κούπα τσαγιού Matcha ισοδυναμεί με 10 φλιτζάνια κλασσικού πράσινου τσαγιού. Αυτό σημαίνει πως η κατανάλωση μίας και μόνο κούπας την ημέρα αρκεί για να σας προσφέρει ενυδάτωση και ενέργεια, η οποία μάλιστα θα «αποθηκευτεί» και θα χρησιμοποιηθεί κατάλληλα από τον οργανισμό σας όταν αισθανθείτε να το χρειάζεστε.

18Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Το λεξικό του καλοφαγά

Άισμπεργκ ή iceberg: Είναι μια «παιχνιδιάρικη» ποικιλία μαρουλιού, με εύγεστα τραγανά φύλλα. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι το σφαιρικό σχήμα που το κάνει να μοιάζει με το λάχανο.

Αντίβ: Στην Ελλάδα ο όρος αντιστοιχεί στο πράσινο, σγουρό, ήμερο ραδίκι (ή αντίδι όπως συνηθίζεται να λέγεται) με τα κατσαρά φύλλα και την πικρή γεύση που χρησιμοποιείται ως σαλατικό. Οι Γάλλοι αντίβ ή σικορέ ονομάζουν το άσπρο κηπευτικό με τα σφιχτά τυλιγμένα φύλλα και την επίσης πικρή γεύση. Έχει επικρατήσει να μαγειρεύεται ογκρατέν με μπεσαμέλ και ζαμπόν ή τρώγεται χοντροκομμένο σε πολύχρωμες σαλάτες.

Βινεγκρέτ: Σύμφωνα με τον σεφ, Γιάννη Λουκάκο ο όρος βινεγκρέτ χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει μια ευρεία γκάμα από σάλτσες, κοινό γνώρισμα των οποίων είναι οι κατηγορίες των υλικών που χρησιμοποιούνται καθώς και ο τρόπος παρασκευής τους. Στις πλέον διαδεδομένες κατηγορίες υλικών που συναντάμε στις βασικές συνταγές παρασκευής βινεγκρέτ περιλαμβάνονται:

Λιπαρή ουσία (3 μέρη) – Μπορεί να είναι ελαιόλαδο, ηλιέλαιο, φουντουκέλαιο κ.ά.
Οξύ (1 μέρος) – Μπορεί να είναι ξύδι, χυμός φρούτου, κρασί κ.ά.
Γευστική βάση (αρωματικά βότανα ή λαχανικά, πουρέδες λαχανικών, ελιές, κάππαρη κ.ά.)
Γαλακτοματοποιητής (μουστάρδα, γιαούρτι, κρόκος αυγού κ.ά.)

Από τις παραπάνω κατηγορίες, οι δύο πρώτες είναι απολύτως απαραίτητες, ενώ οι άλλες δύο επηρεάζουν τη γεύση και την υφή μιας βινεγκρέτ.

Τα υλικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμούς. Συνεπώς, βινεγκρέτ μπορούμε να ονομάσουμε μια σάλτσα που αποτελείται από χυμό λεμονιού και ελαιόλαδο, καθώς και κάποια άλλη που αποτελείται από ξίδι μπαλσάμικο και ηλιέλαιο. Η βασική αναλογία μεταξύ της λιπαρής ουσίας και του οξέος είναι: 1 μέρος οξύ προς 3 μέρη λιπαρής ουσίας κατά όγκο.

Για να δέσουμε το μείγμα και να του δώσουμε υφή σάλτσας, χρησιμοποιούμε το 4^ο συστατικό μας, τους γαλακτοματοποιητές, οι οποίοι θα κρατήσουν δεμένο το μείγμα για περισσότερο χρόνο.

Εκτός από τις σαλάτες, οι βινεγκρέτ μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μαρινάδες και ως σάλτσα για κρέατα, ψάρια, θαλασσινά και λαχανικά. Βασικό πλεονέκτημά της αποτελεί η εύκολη παρασκευή της και η μακρά διάρκεια ζωής.

Φυσικά, οι πειραματισμοί δεν αποκλείονται, οπότε με ένα-δύο αλλαγμένα υλικά μπορεί να προκύψουν νέες ενδιαφέρουσες γεύσεις!

Αν κρουτ: Η μέθοδος ψησίματος του κρέατος τυλιγμένο σε ζύμη σφολιάτας.

Αντιπάστο: Η ιταλική ορολογία για το ορεκτικό.

Γκαλαντίν: Ψαχνά κομμάτια από ψάρι ή κρέας, αναμειγμένα με αυγά, μπαχαρικά και άλλα υλικά σε ένα είδος κιμά. Ζυμώνονται και πιέζονται, ώστε να αποκτήσουν συμμετρικό σχήμα, ψήνονται και τελικά σερβίρονται κρύα ως ορεκτικό.

Γκαράμ Μασάλα: Είναι ένα καυτερό ινδικό μείγμα μπαχαρικών με κόλιανδρο, κουρκουμά, πιπέρι, γαρύφαλλο, κανέλα, κύμινο και πιπερόριζα. Το συναντάμε συχνά στις κουζίνες της Ινδίας, του Πακιστάν και άλλων χωρών της Νότιας Ασίας. Χρησιμοποιείται μόνο του ή με άλλα αρωματικά.

Γκραβλαξ ή gravadlax σολομός: Οι σκανδιναβοί ψαράδες ήξεραν πολύ καλά πώς να διατηρούν τους σολομούς που έπιαναν: Τους αλάτιζαν και τους έθαβαν στην άμμο, όπου τους άφηναν μέχρι να «ψηθούν». Εξ ου και το όνομα του μαριναρισμένου σολομού που μας έρχεται από τον Βορρά είναι gravlax – καθώς grav στις γλώσσες της περιοχής σημαίνει τάφος και lax σολομός και ο gravlax είναι ο «θαμμένος σολομός». Με αυτή την τεχνική προετοιμασίας και ψησίματος του ψαριού, το ωμό κρεάς του μαρινάρεται σε στεγνή μαρινάδα από αλάτι, ζάχαρη, άνηθο ή μάραθο και ελάχιστο αλκοόλ (πχ. βότκα ή ούζο) και «θάβεται» στην κατάψυξη για περίπου 4-5 μέρες.

Γκρατινέ ή ογκρατέν (au gratin): Είναι μια διαδεδομένη μέθοδος μαγειρέματος κατά την οποία το φαγητό μαγειρεύεται στο φούρνο, πασπαλισμένο με ψίχα ψωμιού, τριμμένο τυρί, αυγά ή βούτυρο, με σκοπό να δημιουργηθεί στην επιφάνειά του μια χρυσαφένια κρούστα. Ο όρος προέρχεται από τη Γαλλική Κουζίνα και συνήθως το φαγητό σερβίρεται σε ρηχή πιατέλα ή δίσκο.

Γκουακαμόλε: Είναι μεξικανική σάλτσα ή αλοιφή με βάση το αβοκάντο. Το κύριο συστατικό του είναι πολτοποιημένο αβοκάντο με αλάτι. Σε μερικές συνταγές προστίθενται τομάτα, κρεμμύδι, σκόρδο, χυμός λάιμ, τσίλι, γιαούρτι και διάφορα άλλα καρυκεύματα για πιο πικάντικο αποτέλεσμα.

Σκαλοπίνια, εσκαλόπ ή escalope: είναι κομμάτια κρέατος ή κοτόπουλου που τα κάνουμε, με τη βοήθεια του μπάτη, λεπτά (π.χ. το σνίτσελ είναι εσκαλόπ). Καλό είναι να μην κόβουμε πολύ λεπτές τις φέτες του κρέατος πριν τις χτυπήσουμε, γιατί έτσι καταστρέφονται οι ίνες και γίνονται σκληρές κατά το μαγείρεμα. Τα εσκαλόπ γίνονται από μοσχαρίσιο ή χοιρινό φιλέτο, από άπαχο μοσχαράκι γάλακτος ή από το φιλέτο στήθους των πουλερικών.

Ζουλιέν: Περιγράφει το κόψιμο των λαχανικών (όπως καρότα, κολοκυθάκια, παντζάρια, πράσα κλπ.) σε μακρόστενα μπαστουνάκια ίσου μεγέθους.

Κις Λορέν: Η ανοιχτή πίτα-τάρτα συνήθως με γέμιση κρέμας τυριού, ζαμπόν-μπέικον, λαχανικών κ.ά.

Κονκασέ: Αφορά σε λαχανικά (κυρίως τομάτες) από τα οποία έχουν αφαιρεθεί η φλούδα και τα σπόρια, έχουν κοπεί σε χοντρά κομμάτια και σερβίρονται μαζί με το χυμό τους.

Κονσομέ ή consommé: Είναι μια σούπα από καλά στραγγισμένο ζωμό ή κομμάτια κρέατος ή ψαριού. Για να επιτευχθεί άρτιο αποτέλεσμα, χρησιμοποιούνται ασπράδια αυγού που απομακρύνουν το λίπος και τα ιζήματα. Σερβίρεται είτε ζεστός είτε κρύος.

Κονφί ή confit: Γαλλικός όρος που περιγράφει την αργή, μακρόχρονη προετοιμασία του φαγητού μέσα σε σιρόπι (για φρούτα) ή λίπος (για κρέατα) σε χαμηλή θερμοκρασία, συνήθως 90^οC ή και πιο κάτω. Για την προετοιμασία των φρούτων, απαιτείται το τύλιγμά τους σε κρυσταλλική ζάχαρη, με σκοπό να αποκτήσουν κρούστα καραμέλας. Τα μεγάλα φρούτα κόβονται απαραίτητα σε κομμάτια ενώ τα μικρά (πχ. κεράσια) μαγειρεύονται ολόκληρα. Στην περίπτωση των κρεάτων, αφού αλατιστούν και μαγειρευτούν με τη μέθοδο κονφί, αποθηκεύονται σε δροσερό και σκιερό μέρος, όπου μπορούν να διατηρηθούν για μήνες έως και χρόνια χωρίς καμία αλλοίωση.

Καρέ: Χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα παϊδάκια σερβιρισμένα σε σχηματισμό κορόνας ή κολλημένα όλα μαζί.

Καρπάτσιο ή carpaccio: Είναι το ωμό, λεπτοκομμένο κρέας ή ψάρι. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν εύσχημο τρόπο να αποφευχθεί το οπτικό και ακουστικό σοκ από το ωμό κρέας. Πάλι προέρχεται από την Ιταλική Κουζίνα. «Γεννήθηκε» το 1950 στη Βενετία, από τον Giuseppe Cipriani. Σερβίρεται σαν κρύο ορεκτικό.

Μπαβαρουάζ: Είναι ελαφρύ κρύο επιδόρπιο με ζελατίνη, κρέμα και πουρέ φρούτου, η γεύση του οποίου πρέπει να αναδεικνύεται για να είναι επιτυχημένη η παρασκευή του.

Μπεαρνέζ: Πρόκειται για παχύρευστη, κρεμώδη σάλτσα από κρόκους αυγών και ξύδι, χτυπημένα και δεμένα με βούτυρο σε χαμηλή φωτιά.

Ναπολεόν: Περιγράφει τη διάταξη όλων των υλικών μιας συνταγής (συνήθως ζαχαροπλαστικής) σε στρώσεις, το ένα πάνω από το άλλο.

Ντάμπλινγκ ή dumbling: Από ορισμένους χαρακτηρίζονται ως τα κινέζικα ραβιόλια. Είναι χειροποίητα ζυμωτά πιτάκια από αλεύρι ή πατάτα, μαγειρικό λίπος, καρυκεύματα και νερό. Μπορεί να είναι σκέτα ή να κρύβουν στο εσωτερικό τους κρέας, θαλασσινά ή λαχανικά. Οφείλουν να είναι φίνα με ελαφρώς ελαστική υφή, χωρίς να αφήνουν ίχνος από αλεύρι στα χέρια.

Στην Κίνα, σύμφωνα με έναν κοινό μύθο, τα ντάμπλινγκς (ή jiaozi) φτιάχτηκαν για πρώτη φορά την εποχή των Τριών Βασιλείων, το 225 μ.Χ. περίπου. Η γέμισή τους εξαρτάται από την περιοχή και τις προσωπικές προτιμήσεις, ενώ αποτελούν παραδοσιακό έδεσμα της Πρωτοχρονιάς. Τα κύρια είδη κινέζικων ντάμπλινγκς είναι τα guotie (που πρώτα βράζουν στον ατμό και μετά σοτάρονται σε λίγο λάδι), τα jiaozi (όταν μόνο βράζουν στον ατμό), τα wonton (που χρησιμοποιούνται κυρίως σε σούπες) και τα zongzi (που φτιάχνονται με ρύζι).

Παγιάρ: Το χτυπημένο φιλέτο που οι ίνες του έχουν γίνει τόσο λεπτές που μοιάζει με τσιγαρόχαρτο.

Παπαρδέλες: Είδος ιταλικού ζυμαρικού που μοιάζει με τις χυλοπίτες.

Πέστο: Ένας ακόμη όρος της Ιταλικής Κουζίνας που περιγράφει τη σάλτσα βασιλικού όπου τα υλικά έχουν συνθλιβεί και πολτοποιηθεί σε μπλέντερ. Ως βάση χρησιμοποιείται ο βασιλικός, αρωματισμένος με σκελίδες σκόρδου, ελαιόλαδο, κουκουνάρι και τυρί.

Ραντίτσιο: Το κοκκινωπό λάχανο με την ελαφρώς πικρή γεύση.

Ριζότο: Περιγράφει τη μαγειρική διαδικασία κατά την οποία το ρύζι αρχικά τηγανίζεται σε λάδι ή βούτυρο με ψιλοκομμένα κρεμμύδια και στη συνέχεια μαγειρεύεται συνήθως σε ζωμό κρέατος ή κοτόπουλου. Ένα σωστά μαγειρεμένο ριζότο σερβίρεται χυλωμένο, ενώ ο πυρήνας των κόκκων του ρυζιού «κρατάει» λίγο.

Σετσουάν: Πρόκειται για καυτερό πιπέρι που χρησιμοποιείται κατά κόρον σε συνταγές της κινέζικης μαγειρικής. Το όνομά του είναι παρμένο από την ομώνυμη επαρχία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Το «πιπέρι» του Σετσουάν δεν έχει καμία σχέση με το γνωστό πιπέρι. Είναι ο καρπός μιας μικρής κινεζικής φλαμουριάς που το πικάντικο άρωμά του συνοδεύεται από μια γεύση που «γαργαλάει» τον ουρανίσκο. Μια ιδιοτροπία της έντονης κάψας του σετσουάν είναι η αρχική καυτερή αίσθηση που κατακαίει το στόμα, ενώ μειώνεται προοδευτικά αφήνοντας πίσω της να προβάλλουν ανάγλυφα όλες οι άλλες γεύσεις και τα αρώματα του φαγητού.

Σούσι: Αφορά στο ωμό ψάρι που σερβίρεται σε γιαπωνέζικα εστιατόρια. Υπάρχουν περισσότερα από ένα είδη, ανάλογα με τον τρόπο σερβιρίσματος. Το σασίμι αναφέρεται στο ωμό ψάρι και μόνο. Κλασικό σούσι είναι το ναγκίρι σούσι, όπου το ωμό ψάρι «στέκεται» πάνω από ρύζι. Συνοδεύεται με πικάντικη σάλτσα από σόγια και γουασάμπι (είδος γιαπωνέζικης μουστάρδας από πράσινο ραπανάκι). Τέλος, το μάκι σούσι είναι και το πιο διαδεδομένο. Το ψάρι βρίσκεται στη καρδιά ενός ρολού από ρύζι και λαχανικά τυλιγμένο με φύκια.

Ταρτάρ ή tartare: Κρύο πιάτο με ψιλοκομμένο ωμό μοσχάρι αναμεμειγμένο με ωμό αυγό, αγγουράκι τουρσί, μουστάρδα και άλλα αρωματικά. Σερβίρεται με φρυγανισμένο ψωμί ή τηγανισμένες πατάτες. Ο όρος επίσης χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε παρασκευή περιλαμβάνει ωμό και ψιλοκομμένο κρέας ή ψάρι. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία, ως σάλτσα ταρτάρ (tartare sauce) περιγράφεται μια παχύρευστη σάλτσα με βάση τη μαγιονέζα ή λάδι αρωματισμένο με σκόρδο, που συνοδεύει συχνά πιάτα θαλασσινών.

Τερίνα: Άλλη μια πολύ διαδεδομένη συνταγή στη Γαλλία. Πήρε το όνομά της από το μακρόστενο πήλινο σκεύος στο οποίο ψήνεται (terrine). Πρόκειται για συκώτι πάπιας (φουά γκρα) αλεσμένο μαζί με κομμάτια κρέατος από χοιρινό ή κυνήγι (ζαρκάδι, ελάφι ή αγριογούρουνο), μαγειρεμένα με μυρωδικά και ξηρούς καρπούς. Σε μια παραλλαγή πιο κοντά στην Ελληνική Κουζίνα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν κομμάτια από κοτόπουλο και λουκάνικο με πιπεριές Φλωρίνης.

Τουρνεντό ή tournedos: Στρογγυλές φέτες από το πιο χοντρό μέρος του μοσχαρίσιου φιλέτου. Συνήθως τηγανίζονται ή ψήνονται στη σχάρα.

Υπάρχουν τρία είδη τουρνεντό:

1) Tournedos arlesienne: με ντομάτες, μελιτζάνες, κρεμμύδι.

2) Tournedos Clamart: με καρδιές αγκινάρας γεμιστές με αρακά.

3) Tournedos Massena: με καρδιές αγκινάρας, μεδούλι και σάλτσα τρούφας.

Τσάτνει: Γλυκόξινο άρτυμα σαν μαρμελάδα φτιαγμένο από φρούτα και λαχανικά ή μείγμα και των δύο, μαγειρεμένο σε ξίδι με ζάχαρη και μπαχαρικά, μέχρι να αποκτήσει την υφή μαρμελάδας. Συνήθως είναι καυτερό, χαρίζοντας στα πιάτα που πλαισιώνει εξωτική νοστιμιά.

Φουά γκρα ή foie gras: Προϊόν delicatessen από συκώτι πάπιας ή χήνας που έχει υποβληθεί σε παχυντική εκτροφή. Το φουά γκρα είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη Γαλλία. Η γεύση του περιγράφεται πλούσια, λιπαρή και εκλεπτυσμένη.

18Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Τι εννοούμε με τον όρο διατροφική διαταραχή και ποιες είναι οι συχνότερες διατροφικές διαταραχές

Οι διατροφικές διαταραχές είναι παθήσεις κατά τις οποίες το άτομο βιώνει έντονη εμμονή με το φαγητό και το βάρος του. Ασχολείται σε υπερβολικό βαθμό με το σχήμα και το μέγεθος του σώματος σε βαθμό που να γίνεται δυσλειτουργικό στη καθημερινότητα του.

Οι κύριες διατροφικές διαταραχές είναι :

Η νευρογενής ανορεξία κατά την οποία το άτομο έχει πολύ χαμηλό βάρος.
Η νευρογενής βουλιμία που το άτομο τρώει σε υπερβολικό βαθμό και στη συνέχεια χρησιμοποιεί εκκαθαριστικές μεθόδους για να αντισταθμίσει τη συμπεριφορά του όπως ο εμμετός ή ή πολύ αυστηρή δίαιτα ή ακόμη και η υπεργυμναστική.
Η αδηφαγική διαταραχή κατά την οποία το άτομο τρώει μεγάλες ποσότητες φαγητού χωρίς να χρησιμοποιεί αντισταθμιστικές μεθόδους

Πότε ένα άτομο πάσχει από ανορεξία;

Για να πούμε ότι ένα άτομο πάσχει από ανορεξία πρέπει να έχει πολύ χαμηλό σωματικό βάρος να εμφανίζει έντονο φόβο για την αύξηση του βάρους του και να μη καταλαβαίνει ότι το βάρος του είναι πολύ χαμηλό. Μια κατάσταση που ονομάζεται διαστρεβλωμένη εικόνα σώματος.

Επίσης όσον αφορά τις κοπέλες υπάρχει απουσία περιόδου .

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία ενός ατόμου που πάσχει από ανορεξία:

Οι επιπτώσεις είναι πάρα πολλές επηρεάζεται ολόκληρο το σώμα, υπάρχει έντονη μύωση στην μυϊκή και στην οστική μάζα τα άτομα αυτά δηλαδή πολύ συχνά εμφανίζουν και οστεοπόρωση και μπορεί να έχουν σοβαρά κατάγματα, υπάρχει επίσης έλλειψη βιταμινών με αποτέλεσμα αναιμία ή άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας. υπάρχουν πολύ συχνές παθήσεις στο γαστρεντερικό σύστημα όπως δυσκοιλιότητα ή γαστρεντερίτιδα και υπάρχει επίσης πιθανότητα να μειωθεί ο όγκος του εγκεφάλου και να επηρεαστεί το νευρικό σύστημα με αποτέλεσμα το άτομο να μην έχει ούτε σωστή νοητική λειτουργία.

Ποια είναι τα σημάδια και τα πρόωρα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος σε άτομο που πάσχει από νευρική ανορεξία;

Οι οικογένειες των ατόμων που πάσχουν από ανορεξία θα παρατηρήσουν μεγάλες αλλαγές στη συμπεριφορά του ατόμου συνήθως το άτομο επιθυμεί να μην τρώει μαζί τους προτιμά να κλείνετε στο δωμάτιο του και να τρώει εκεί. Συχνά πετάει το φαγητό του και μπορεί οι μητέρες να βρίσκουν σακούλες με πεταμένο φαγητό στο δωμάτιο της κόρης τους, επίσης το άτομο κλείνετε και απομονώνεται κοινωνικά, δεν επιθυμεί να βγαίνει έξω με τους φίλους του για φαγητό βέβαια θα παρατηρηθεί και μια μείωση στο σωματικό βάρος και άλλες καταστάσεις όπως οξυθυμία τελειομανία μια ήπια κατάθλιψη. Τέλος θέλει να ασχολείται συνέχεια με ότι έχει να κάνει με το φαγητό, επεμβαίνει στο τρόπο του μαγειρέματος απαγορεύει στα άτομα να φέρνουν γλυκά στο σπίτι ή να τρώνε πολύ λιπαρά φαγητά. Αυτά είναι κάποια αρχικά σημάδια.

Τι πρέπει να κάνει κάποιος αν διαπιστώσει πως ένα αγαπημένο του πρόσωπο πάσχει από νευρική ανορεξία.

Σίγουρα δεν πρέπει να το αφήσει μόνο του ή αβοήθητο ή να περιμένει ότι μόνο του θα ψάξει για βοήθεια. Συνήθως τα άτομα αυτά ποτέ δεν παραδέχονται ότι έχουν πρόβλημα και έτσι ποτέ δεν αναζητούν από μόνα τους βοήθεια. Οπότε συνήθως ο φίλος ή ο γονιός θα πάρει το άτομο που πάσχει και θα το πάει σε κάποιον ειδικό που να γνωρίζει από διατροφικές διαταραχές. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι πολλοί αυτοί οι ειδικοί. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν λίγες δομές σε δημόσια νοσοκομεία που νοσηλεύονται κυρίως άτομα με νευρική ανορεξία. Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να απευθυνθεί σε κάποιο διαιτολόγο ή ψυχολόγο που να γνωρίζει. θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι είναι εξειδικευμένος στις διατροφικές διαταραχές και μάλιστα δεν είναι ντροπή να ζητήσει και κάποιες διαπιστεύσεις γι αυτό.Ποιά είναι η εκπαίδευση του.

Ποιές είναι οι αιτίες που οδηγούν στην ανάπτυξη των διατροφικών διαταραχών;

Είναι πολυπαραγοντικές ασθένειες δεν υπάρχει μόνο μια αιτία. Τελευταία έχουν ανακαλυφθεί και κάποιοι γενετικοί παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε διατροφικές διαταραχές ή κάποιοι οικογενειακοί παράγοντες χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι φταίει ή οικογένεια για την ανάπτυξη τους.

Υπάρχουν βέβαια και πολλοί προσωπικοί παράγοντες. Είναι πολύ πιθανότερο να αποκτήσει διατροφική διαταραχή ένα άτομο που πάσχει από τελειομανία ή κατάθλιψη ή να έ χει κάποια έντονη ψυχοπαθολογία.

Υπάρχουν επίσης κοινωνικοί παράγοντες, Στην εποχή που ζούμε η εικόνα σώματος παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Ο κόσμος προσπαθεί συνέχεια να κάνει δίαιτες και να είναι όσο πιο αδύνατος γίνεται.

Μπορούμε και με ποιο τρόπο να κάνουμε πρόληψη των διατροφικών διαταραχών;

Αρχικά πρέπει να υπάρχει εκπαίδευση όχι μόνο με το φαγητό αλλά πώς μπορούν τα άτομα να έχουν καλύτερη σχέση με το σώμα τους

Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι δίαιτες που παρουσιάζονται για πολύ γρήγορη απώλεια βάρους είναι ανθυγιεινές και πολύ επικίνδυνες και επειδή οι δδ εμφανίζονται κυρίως στην εφηβεία να ενημερώσουμε τους νέους και να τους απενεχοποιήσουμε. Αν κάποιος έχει λίγα κιλά παραπάνω είναι πολύ καλύτερα απ΄ το να έχει διατροφική διαταραχή.

18Νοέ

Zoe YannakakiΆρθρα

Τί να προσέξεις για να μην παχύνεις κατά τη διάρκεια της Νηστείας;

Για πολλούς από εμάς η περίοδος της μεγάλης νηστείας πριν το Πάσχα αποτελεί μια ευκαιρία για αποτοξίνωση, με διατροφική «στροφή» σε πιο υγιεινές και φρέσκες τροφές, ενώ συχνά πειραματιζόμαστε με τρόφιμα που δεν καταναλώνουμε στην καθημερινότητά μας, όπως είναι τα προϊόντα σόγιας (κιμάς, γάλα, τυρί), η κινόα (δημητριακό με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες), τα τρόφιμα χωρίς γλουτένη κλπ.

Τί να προσέξεις για να μην παχύνεις στην προσπάθειά σου να νηστέψεις;

Πρωινό γεύμα: Μετά την πολύωρη «νηστεία» που συνεπάγεται ο ύπνος, χρειάζεσαι οπωσδήποτε ένα πλούσιο πρωινό που θα καλύπτει το 25% των ημερησίων θερμιδικών αναγκών σου.

Για να το συνθέσεις σωστά, χρειάζεσαι φρέσκα ή αποξηραμένα φρούτα, γάλα σόγιας, ξηρούς ή νωπούς καρπούς, δηλαδή μουλιασμένους σε νερό για να μην αφυδατωθείς, προϊόντα δημητριακών (νιφάδες βρώμης, ψωμί ολικής άλεσης, κρίθινα παξιμάδια κλπ.) και αν σου αρέσουν μερικές ελιές και ταχίνι.

Απαραίτητη η σωστή επιλογή δημητριακών πρωινού

Πολλές φορές συμβαίνει να πεινάς, ενώ έχεις καταναλώσει ένα μπολ με δημητριακά του εμπορίου. Δοκίμασε να τα αντικαταστήσεις με βρώμη. Η κατανάλωση βρώμης αυξάνει το αίσθημα της πληρότητας και του κορεσμού, κάτι που φαίνεται πως συμβαίνει επειδή έχει περισσότερες β-γλυκάνες (συγκεκριμένες φυτικές ίνες) από ότι τα κλασικά σιτηρά που χρησιμοποιούνται στα δημητριακά πρωινού, και περισσότερη πρωτεΐνη.

Μικρά σνακ (φρούτα, ξηροί καρποί, κουλούρι με σουσάμι κ.ά.) έχουν το πλεονέκτημα ότι κρατάνε τον οργανισμό σε ισορροπία, ώστε να μη διαμορφώνονται συνθήκες πείνας, οι οποίες εκφράζονται ανεξέλεγκτα.

Για παράδειγμα, πόσες φορές σου έχει συμβεί να καταναλώσεις 5 φέτες ψωμί στο κυρίως γεύμα επειδή ήσουν νηστικός όλη μέρα;

Δες τί συμβαίνει στον οργανισμό σου:

Όταν πεινάς πολύ τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο (υπογλυκαιμία) γεγονός που σε ωθεί να καταναλώσεις μεγάλη ποσότητα φαγητού. Αυτό επιβαρύνει το σώμα σου προκαλώντας του ένα μικρό «σοκ» από την απότομη έκκριση ινσουλίνης (υπερινσουλιναιμία) που πυροδοτεί τη λιπογένεση με τη δημιουργία και αποθήκευση λίπους. Τέτοιες τακτικές απορυθμίζουν τις φυσικές βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου που καθορίζουν τους μηχανισμούς πείνας και κορεσμού.

Κάτι… γλυκό (για τις δύσκολες ώρες): Το παραδοσιακό γλυκό της περιόδου είναι ο χαλβάς. Μην ξεχνάς όμως ότι μία μερίδα χαλβά είναι περίπου 2 δάχτυλα (ο καθένας τα δικά του δάχτυλα)!

Αρκετό νερό: Όταν δεν πίνεις αρκετά υγρά, αφυδατώνεσαι χωρίς να το καταλάβεις και δυστυχώς η αφυδάτωση σε κάνει να νομίζεις ότι πεινάς. Μια δοκιμή θα σε πείσει. Ένα ποτήρι νερό πριν από το φαγητό μπορεί να σου δείξει αν η επιθυμία για επιπλέον φαγητό μειώνεται.

Βραδινό γεύμα: Κάθε γεύμα πρέπει να είναι ανάλογο της δραστηριότητας που θα ακολουθήσει. Άρα κάποιος που σκοπεύει να κοιμηθεί, χρειάζεται κάτι πιο ελαφρύ συγκριτικά με το κυρίως γεύμα.

Μαγείρεψε πιο υγιεινά: Στη νηστεία καταναλώνεις περισσότερες φρέσκες τροφές, είναι λοιπόν ευκαιρία να αναδείξεις τη θρεπτική τους αξία επιλέγοντας πιο υγιεινές μεθόδους μαγειρέματος, όπως μαγειρεύοντας στον ατμό και μειώνοντας το χρόνο θερμικής επεξεργασίας.

Τί κερδίζεις αν νηστέψεις;

Αυξάνεις τις φυτικές ίνες στον οργανισμό λόγω της μεγάλης κατανάλωσης φρούτων, λαχανικών και οσπρίων, μειώνοντας έτσι τα επίπεδα λιπιδίων και γλυκόζης στο αίμα, ενώ ταυτόχρονα καταπολεμάς τη δυσκοιλιότητα. Επίσης, με την αυξημένη κατανάλωση λαχανικών, φρούτων, ακατέργαστων δημητριακών και λαδιού (κυρίως ελαιολάδου) θωρακίζεις τον οργανισμό σου με καροτίνες, φλαβονοειδή και βιταμίνες που είναι γνωστά πλέον για την αντιοξειδωτική τους δράση και την τόνωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.

Για να αποφύγεις ζαλάδες, κόπωση, αδυναμία, θαμπά και εύθραυστα μαλλιά, σπασμένα νύχια και μαύρους κύκλους καλό είναι να επιλέξεις τα όσπρια περισσότερο από δύο φορές την εβδομάδα.

Αποτελούν μία πολύ θρεπτική τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες, φυτικές ίνες και βιταμίνες του συμπλέγματος Β και είναι μια καλή επιλογή γιατί εκτός των άλλων προκαλούν κορεσμό. Τα άτομα που πάσχουν από κολίτιδα μπορούν να καταναλώσουν εφόσον το επιθυμούν μία μικρή ποσότητα οσπρίων αποφεύγοντας την ταυτόχρονη κατανάλωση λαχανικών.

Επίσης όλα τα θαλασσινά αποτελούν πολύ καλή πηγή σιδήρου, έχουν λίγες θερμίδες και μικρή περιεκτικότητα σε λίπος. Όμως τα οστρακοειδή και τα μαλακόστρακα περιέχουν επίσης σημαντικές ποσότητες χοληστερίνης και η κατανάλωσή τους από άτομα με αυξημένη χοληστερίνη θα πρέπει να είναι περιορισμένη. Ιδιαίτερα προσεκτικοί στην κατανάλωση θαλασσινών θα πρέπει να είναι και όσοι έχουν κάποια πάθηση του θυρεοειδούς (βρογχοκήλη υπέρ ή υποθυρεοειδισμό).

Τα θαλασσινά αποτελούν μία από τις σημαντικότερες πηγές ιωδίου, που είναι απαραίτητο για τον σχηματισμό των θυρεοειδών ορμονών. Αν και το ιώδιο είναι απαραίτητο για την λειτουργία του θυρεοειδούς, η υπερβολική πρόσληψή του από άτομα που έχουν κάποια ευπάθεια και κυρίως από τα άτομα που λαμβάνουν αντιθυρεοειδικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσει απορύθμιση του αδένα.

Όσον αφορά στην ταραμοσαλάτα θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με την ποσότητα γιατί περιέχει μεγάλα ποσά αλατιού αλλά και λίπους. 2 κουταλιές είναι

αρκετές για όσους δεν έχουν πρόβλημα υπέρτασης ενώ τα άτομα με αυξημένη πίεση καλό είναι να καταναλώνουν ακόμα λιγότερο.

Από την άλλη βέβαια, αυτές τις μέρες προσλαμβάνεις λιγότερες πρωτεΐνες, ασβέστιο, βιταμίνη Β12 και σίδηρο, διότι ναι μεν όλα αυτά τα θρεπτικά συστατικά υπάρχουν και σε τροφές φυτικής προέλευσης, αλλά δεν απορροφώνται το ίδιο από τον οργανισμό του ανθρώπου που συνηθίζει να καταναλώνει ζωικές τροφές σε καθημερινή βάση. Για να αυξήσεις την πρόσληψη πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας απαιτείται να κάνεις σωστούς συνδυασμούς.

Για παράδειγμα οι συνδυασμοί που μπορείς να κάνεις είναι οι εξής:

Όσπρια με δημητριακά (πχ. φακές με ρύζι ή ρεβίθια με ρύζι)
Όσπρια με ψωμί ολικής άλεσης (Φασόλια και ψωμί σταρένιο)
Όσπρια και καλαμπόκι (πχ. ρεβίθια με καλαμπόκι)
Φιστίκια και ηλιόσποροι

Εναλλακτικές πηγές ασβεστίου είναι το tofu, το μπρόκολο, το σπανάκι, το κουνουπίδι, το λάχανο, τα αμύγδαλα και το γάλα αμυγδάλου.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι ότι για να απορροφηθεί το ασβέστιο από τον οργανισμό σου, απαιτούνται ανάλογα ποσά μαγνησίου. Το μαγνήσιο αποτελεί τη δομική μονάδα της χλωροφύλλης, είναι εξαιρετικά διαδεδομένο στοιχείο στις φρέσκες τροφές και βρίσκεται σε οτιδήποτε έχει πράσινο χρώμα στη φύση.

Τα προϊόντα χωρίς γλουτένη μπορούν να φανούν χρήσιμα για όσους αισθάνονται ότι πρήζονται υπερβολικά από τους υδατάνθρακες (βρώμη, σίκαλη, σιτάρι, κριθάρι).

1 2 3 … 5